انواع آسیب ها و بیماری های اسکلتی عضلانی 

 از بهترین متخصصان ارتوپدی کودکان در شیراز هستند که می توانند شما را در درمان انواع آسیب های اسکلتی عضلانی یاری دهند.

توجه به نحوه رشد کودک اهمیت زیادی دارد، زیرا ممکن است متوجه موارد غیر عادی در روند رشد آنها شوید. برخی مشکلات ارتوپدی در میان کودکان شایع هستند و بسیاری از آنها بدون هیچ مداخله درمانی برطرف می شوند.

اما گاهی اوقات این مآسیب های اسکلتی عضلانی در کودکان به مرور زمان آنقدر پیشرفت می کنند که به درمان های ارتوپدی خواهد بود. در ادامه به برخی از مشکلات شایع و قابل درمان ارتوپدی در کودکان اشاره می کنیم.

انواع آسیب ها و بیماری های اسکلتی عضلانی 

بیماری هایی که توسط متخصص ارتوپدی کودکان در شیراز قابل تشخیص و درمان هستند عبارتند از:

کف پای صاف

بسیاری از کودکان با کف پای صاف به دنیا می آیند. معمولا قوس کف پا با بزرگتر شدن کودک شکل می گیرد، اما گاهی اوقات این قوس حتی با رشد کودک نیز کامل نمی شود.

این مورد نیز لزوما زیان آور نیست. پزشکان اغلب درمان صافی کف پا را پیشنهاد نمی کنند، مگر اینکه صافی کف پا باعث درد شود.

والدین نگران تاثیر صافی کف پا در راه رفتن کودک هستند، اما معمولا اینگونه نیست.

 اگر نگران صافی کف پا یا ضعف قوزک پای کودک تان هستید، او را برای معاینه نزد متخصص ارتوپدی ببرید. محتمل ترین توصیه پزشک استفاده از کفی های حمایت کننده در کفش کودک است.

راه رفتن روی انگشتان

راه رفتن روی انگشتان در کودکان نوپا عادی است. این عادت معمولاً تا 3 سالگی خود به خود اصلاح می شود، اما برای برخی از کودکان بیشتر طول می کشد.

راه رفتن روی انگشتان پا خود دلیل اصلی نگرانی نیست. اما اگر کودک نوپا پس از 3 سالگی به اینگونه راه رفتن ادامه داد، باید او را نزد پزشک ببرید.

راه رفتن روی انگشتان هر دو پا یا حتی فقط یک پا می‌تواند علت یک عارضه جدی تر باشد، مانند:

• فلج مغزی
• اوتیسم
• اختلالات سیستم عصبی
• ضعف عضلانی

اگر کودک با وجود سالم بودن، به راه رفتن روی انگشتان پا ادامه دهد، مراجعه به یک فیزیوتراپیست توصیه خواهد شد. در فیزیوتراپی تمرینات کششی مخصوص برطرف کردن این مشکل به آنها آموزش داده می شود.

انگشت چرخیده به داخل پا (انگشت کبوتری)

چرخش پاهای نوزادان به سمت یکدیگر در حدود 8 تا 15 ماهگی یا در اوایل راه رفتن طبیعی است. این می تواند شروعی برای راه رفتن با انگشتان پیچ خورده به سمت داخل یا انگشتان کبوتری باشد.

چندین دلیل برای این مشکل وجود دارد. انگشت کبوتری می تواند یک تغییر کاملاً طبیعی در نحوه قرار گرفتن ساق ها و پاهای کودک باشد.

اگر کودک با انگشت به داخل چرخیده راه می رود و زیاد به زمین می خورد، احتمال تورشن تیبیا (چرخش ساق به داخل) وجود دارد که در آن قسمت پایینی پا به سمت داخل می چرخد.

اگر این مشکل بعد از 3 یا 4 سالگی ایجاد شود، احتمال آنته ورژن فمور یا چرخش استخوان ران به داخل وجود دارد، یعنی قسمت بالای پا بیشتر از حد خمیده شده و ران ها به سمت داخل می چرخند.

در موارد نادر، انگشتان کبوتری نشانه فلج مغزی است. معمولا انگشت کبوتری نیازی به درمان ندارد.

با این حال، پزشکان می‌توانند کفش‌ها یا بریس‌های مخصوصی را برای این بیماری تهیه کنند. این مشکل در اکثر موارد، به مرور زمان برطرف می شود.

پاچنبری

گاهی اوقات، مشکلات ارتوپدی ارثی هستند. پاچنبری یا پا پرانتزی یکی از آن عارضه ها است که در آن اندام پایینی بیش از حد از ناحیه زانو به پایین به سمت بیرون خم می شود.

این حالت در نوزادان طبیعی است و با بزرگتر شدن نوزاد برطرف می شود. در صورت باقی ماندن این مشکل پس از 2 سالگی و وجود آن تنها در یک پا، احتمال یک مشکل بزرگتر وجود دارد. معمولا پای پرانتزی به دو مشکل زیر مرتبط است:

• راشیتیسم : راشیتیسم مشکلی در رشد استخوان و معمولاً ناشی از کمبود ویتامین D یا کلسیم ایجاد است. نتیجه آن خمیدگی شدید پاها و در نهایت درد عضلانی و بزرگ شدن طحال و کبد می باشد. راشیتیسم حالا زیاد رایج نیست، اما احتمال ابتلا به آن وجود دارد. افزایش مصرف ویتامین D و کلسیم معمولاً برای رفع مشکل کافی است، اما در صورت ژنتیکی بودن راشیتیسم، کودک به درمان های تخصصی مربوط به غدد نیاز خواهد داشت.
• بیماری بلانت : بیماری بلانت عارضه ای است که باعث رشد غیرطبیعی استخوان درشت نی (تیبیا) می شود؛ استخوانی که در بالای ساق پا به مفصل زانو متصل است. این بیماری خود را در حدود 2 سالگی کودک بروز می دهد. شروع بیماری بلانت می تواند بسیار ناگهانی و پیسرفت آن بسیار سریع باشد. در صورت برطرف نشدن این عارضه، کودک به استفاده از بریس یا حتی جراحی نیاز خواهد داشت. علت بیماری بلانت هنوز مشخص نیست.

اگر علائم پای پرانتزی فقط در یک طرف بدن کودک بود یا به تدریج بدتر شد، او را نزد پزشک ببرید.

همیشه مطمئن شدن بهتر از تاسف خوردن است. اگر هریک از این علائم را در کودکان خود یا اقوام مشاهده کردید، به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید.

کشکک دو تکه در کودکان

کشکک دو تکه یک بیماری مادرزادی است که در آن کشکک به جای یک استخوان منفرد از دو استخوان تشکیل شده است.

معمولا این دو استخوان با رشد کودک با هم ترکیب می شوند، اما در بیماری کشکک دو تکه به صورت دو استخوان مجزا باقی می مانند. حدود یک درصد از مردم این بیماری را دارند. تعداد موارد کشکک دوتکه در میان پسران بسیار بیشتر از دختران است.

علائم کشکک دو تکه کودکان

در بیشتر مواقع هیچ علامتی ندارد. در برخی موارد، یک برآمدگی استخوانی وجود دارد یا استخوان در یک طرف بیشتر از طرف دیگر بیرون می‌زند.

اگر بافت فیبری بین دو استخوان ملتهب شود، روی زانو دردناک خواهد شد. افراد مبتلا این را درد را مداوم و آزاردهنده توصیف می کنند. ممکن است زانو متورم نیز باشد.

ممکن است زانو در حین حرکت، به خصوص در هنگام خم شدن مفصل، دردناک باشد. آتروفی عضلات چهارسر ران و ناهماهنگی کشکک می تواند منجر به جهت گیری نادرست کشکک شود.

چمباتمه زدن، بالا رفتن از پله، تمرین با وزنه و فعالیت شدید، مشکل زانو را تشدید کرده و علائم را افزایش می دهد. برای دوندگان، دویدن در سراشیبی باعث افزایش درد، حساسیت و تورم می شود.

بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی کودکان در شیراز

تشخیص کشکک دو تکه

در بیشتر مواقع، این عارضه هنگام عکس برداری با اشعه ایکس از زانو به دلایل دیگر و به طور اتفاقی مشخص می شود.

در عکس یک خط رادیولوسنت در گوشه فوقانی جانبی کشکک مشاهده می شود که نشان دهنده استخوان سازی اضافی در آن خط است. این مشکل اغلب در بین کودکان بین سنین 8 تا 12 سال دیده می شود.

ممکن است شبیه شکستگی کشکک باشد اما از آنجایی که این مشکل معمولا در هر دو زانو وجود دارد، با عکسبرداری با اشعه ایکس از زانوی دیگر می توان تشخیص را تایید یا رد کرد.

درمان کشکک دو تکه

در بیشتر موارد، نیاز به هیچ درمانی نیست. اکثر افرادی که کشکک دو تکه دارند، احتمالاً حتی آن را نمی دانند. اما در صورت آسیب و/یا بروز علائم دردناک نیاز به درمان خواهد بود.

دفورمیته های روتیشنال در کودکان

دفورمیته های روتیشنال (انحراف یا بدشکلی چرخشی) در اندام تحتانی و پاهای کودکان اغلب باعث نگرانی والدین می شود.

بیشتر مردم این ناهنجاری ها را به صورت چرخش انگشتان پا به سمت داخل یا خارج تصور می کنند. اما بدشکلی در واقع ناشی از چرخش استخوان ران و درشت نی است.

چرخش پاها در بدو تولد طبیعی است و اغلب تا سن هفت یا هشت سالگی خود به خود برطرف می شود.

دلیل بدشکلی های چرخشی معمولا موقعیت بدن جنین و فشار در رحم در دوران بارداری است. برای اطمینان از عدم وجود یک مشکل جدی تر مانند یک مشکل عصبی، علت چنین تغییر شکلی باید تعیین شود.

علائم دفورمیته های روتیشنال

دفورمیته های روتیشنال اغلب بدون درد هستند. پیچ ​​خوردگی داخلی شدید فمورال (یا آنتورژن فمورال) استثنا است. قسمت جلوی زانوی برخی از نوجوانانی که پیچ خوردگی شدید داخلی فمور دارند، دردناک می شود.

معمولا بالا رفتن از پله ها این درد را تشدید می کند. انحرافات چرخشی معمولاً در بزرگسالی مشکلی ایجاد نمی کنند.

تشخیص دفورمیته های روتیشنال

پزشک سوابق پزشکی بیمار را بررسی می کند. شاید در مورد بارداری و زایمان نیز سولاتی بپرسد. پزشک باید بداند اولین بار چه زمانی تغییر شکل مشاهده شده است.

برخی از آنها از بدو تولد و برخی دیگر پس از اینکه کودک شروع به ایستادن و راه رفتن کرد، قابل مشاهده هستند.

برخی از این ناهنجاری ها تا بعد از سه سالگی مورد توجه قرار نمی گیرند. همچنین بهتر یا بدتر شدن بدشکلی های استخوانی در طول زمان نیز باید مشخص شود. پزشک پاهای کودک را در حالی که کودک در موقعیت های مختلف قرار می گیرد، معاینه می کند.

اگر کودک راه میرود، راه رفتن او را نیز بررسی می کند. برای تعیین اصلاح پذیر بودن ناهنجاری باید دامنه حرکتی مفاصل بررسی شود.

همچنین ممکن است پاهای والدین نیز مورد بررسی قرار گیرد تا مشخص شود که آیا بدشکلی مشابهی در آنها وجود دارد یا خیر.

برای اطمینان از عدم وجود علائم فلج مغزی یا بیماری عضلانی، ممکن است یک معاینه عصبی نیز انجام شود.

بیشتر بخوانید : درمان شکستگی استخوان کودکان در شیراز

درمان دفورمیته های روتیشنال

تقریبا تمام کودکان مبتلا به ناهنجاری های چرخشی نیاز به درمان خاصی ندارند. دفورمیته های روتیشنال با گذشت زمان به سمت نرمال شدن تغییر می کنند.

فرصت دادن به روند طبیعی رشد معمولاً بهترین اقدام است. شکل گیری بدن یک فرآیند طبیعی است و شامل ماهیچه ها، رباط ها و استخوان ها می شود.

ژنتیک نیز در این فرایند نقش دارد. کشش عضلانی، بلند کردن وزنه در برابر گرانش و یادگیری وضعیت‌ بدنی های جدید همگی به رشد طبیعی اسکلت کمک می‌کنند.

اگر پای کودک در شرایط عدم تحمل وزن، طبیعی باشد، به احتمال زیاد نیازی به درمان نیست. نیازی به استفاده از بریس یا ارتز نیز نخواهد بود. تعداد موارد پیچ خوردگی خارجی فمور بسیار کمتر هستند.

معمولاً درمان خاصی لازم نیست و آتل، ارتز یا بریس و کفش های اصلاحی تاثیر خاصی در بهبود آن ندارند.